Lees de ervaringen van vorig jaar: 

Elfstedentocht is een Nederlands begrip dat zo ongeveer gelijk staat aan krachtsinspanning, doorzettingsvermogen en ontberingen. Een uitdaging is het tot op de dag van vandaag, of je de tocht nu schaatst, zwemt of roeit. Alles heeft z’n charme, maar onlangs kwam het idee om de tocht vrijwel ontberingsloos af te leggen voor roeiers. 17 roeiers wisselden in twee C 4-en, een C2 of of als walploeg dagelijks op trajecten van zo’n 35 tot 45 km per dag. Er was een mobiele overnachtingsplaats geregeld op “de Zwarte Valk” een klipperaak uit 1889. Na restauratie in 2008 werd dit vissersschip uitgerust voor tochten met gasten, nu met tweepersoonshutten en speciaal voor ons tripje zelfs uitgebreid met volledige catering. De eigenaar Jantine van Berkel-Oenema bleek een ervaren schipper die op deze tocht haar gasten na hun roeitrajecten weer op de volgende overnachtingslocatie opwachtte. Is dat in elfsteden traditie flauw of gewoon genieten? Oordeel zelf!

 Het was voor onze ploeg een andere dan de doorsnee elfsteden ervaring. Ook hier bepaalden kaarten, GPS en ervaring uit het verleden de juiste koers, zij het met een ander start- en finishpunt. De volgorde verliep vanaf Sneek naar Leeuwarden enzovoort. Alle steden zijn aangedaan, op Dokkum na. Want de eerste dag waaide windkracht 6 de roeiers wel stevig tegemoet, waardoor dit voor ons als te verwerpen optioneel lusje Leeuwarden-Dokkum-Leeuwarden werd. Het roeien zonder wedstrijd mist weliswaar spanning maar geeft een aantal extra dimensies op het mooie Friese water. Het bood stuurlieden voor de komende wedstrijd Elfstedentocht de kans in alle rust het traject goed te verkennen. Maar ook gewoon te genieten van de vogels in het landschap. En hoewel er vanuit de groep geopperd werd een dag te zeilen met de klipperaak, zat dit er uiteindelijk niet in, dat zou ten koste van het roeien gaan terwijl de wind het steeds meer liet afweten.

 Schipper Jantine en haar maatje Hester hebben op onze trip stuurmanskunsten vertoond die respect afdwongen, bovendien creëerden ze een leuke sfeer aan boord waar de groep zich uitstekend in kon schikken, zij kookten als godinnen, waardoor het roeimaal ’s avonds rond de grote tafel in de verblijfsruimte een feestmaal werd. 

 Het experiment van deze alternatieve Elfstedentocht had eerder iets van een cruise dan van een ontberingstocht. 

Het werd door ons allen als groot succes ervaren, het was genieten!